Itinuturing mismo ng kumpanya ang sarili bilang ama ng mga manggagawa nito at tulad nito ay may responsibilidad na isaayos ang kanilang buhay sa pamamagitan ng kumpanyang pabahay, mga tindahan, mga ospital, mga teatro, pampalakasang programa, mga simbahan, pahayagan, at mga kodigo ng asal sa labas at loob ng trabaho. Ang pagiging-ama ay karaniwan din sa pampublikong trabaho. Ang mga guro noong 1915 ay hindi pinahihintulutang mag-asawa, sumama sa mga lalaki, maglayag malayo sa hangganan ng siyudad, manigarilyo,magbihis ng makikintab na damit, o magsuot ng mga palda na mas maikli sa dalawang pulgada sa itaas ng bukong-bukong.